Coğrafi işaretler, belirli bir yer, yöre, bölge veya ülke ile özdeşleşmiş, özel bir niteliğe, üne veya diğer ayırt edici özelliklere sahip ürünleri tanımlayan işaretlerdir. Türkiye’de coğrafi işaretler iki kategoriye ayrılmaktadır: menşe ve mahreç işaretleri.

Menşei işaret, bir ürünün köken aldığı yöre, alan veya bölge adını ifade eder ve bu ad, ürünün tüm veya başlıca niteliklerinin, bu yöre, alan veya bölgenin kendine özgü doğal ve insan kaynaklı unsurlarından kaynaklanması ve üretim, işleme ve diğer işlemlerinin bu yöre, alan veya bölgenin sınırları içinde gerçekleştirilmesi koşuluyla kullanılır. Ayrıca, belirli bir yöre, alan veya bölgeyle ilişkilendirilen ve geleneksel olarak günlük dilde kullanılan coğrafi veya coğrafi olmayan isimler de menşe adları olarak kabul edilebilir.

Menşe adı, ürüne adını veren yerle kesin bir bağa sahiptir ve bu ürünlerin tamamen belirli bir bölgede üretilmiş olmaları zorunludur. Örneğin, Çerkez Peyniri, Van Otlu Peyniri ve Anzer Balı gibi ürünler sadece kendi coğrafi bölgelerinde üretilebilir. Bunun nedeni, bu ürünlerin kendilerine özgü niteliklerini yalnızca ait oldukları yörede üretildiklerinde kazanabilmeleridir.

Mahreç işaret bir ürünün menşei olan yöre, alan veya bölge adı, aşağıdaki şartların karşılanması durumunda “mahreç işareti” göstergesini belirtir.

Coğrafi sınırları belirlenmiş bir yöre, alan, veya bölgeden kaynaklanan, belirgin bir niteliği, ünü veya diğer özellikleri itibariyle bu yöre, alan veya bölge ile özdeşleşmiş, üretimi, işlenmesi ve diğer işlemlerinden en az birinin belirlenmiş yöre, alan veya bölge sınırları içinde yapılan bir ürün olması “mahreç adını” belirtir.

Mahreç işaretine konu ürünün özelliklerinden en az birinin o yöreye ait olmakla birlikte yöre dışında da üretilebilmesi söz konusudur.
Örnek: Maraş Dondurması, Trabzon Ekmeği, Antakya Künefesi.